Kia Ora!

Deze blog, mijn laatste blog in Nieuw Zeeland, heb ik met 2 gevoelens geschreven. Enerzijds met een heel blij gevoel vanwege het feit dat ik zo'n waanzinnige ervaring heb gehad in Nieuw Zeeland, nieuwe vrienden - waarvan sommigen misschien wel voor het leven - heb gemaakt, mezelf beter heb leren kennen en veel dingen heb geleerd en gedaan. Ik ben nu dan ook op een soort punt aangekomen dat ik besef eigenlijk helemaal nog niet uit Nieuw Zeeland te willen vertrekken. Dit brengt mij dan ook bij het 'andere gevoel'. Het feit dat ik Nieuw Zeeland nu ga verlaten, betekent dat deze waanzinnige ervaring nu echt klaar is, een herinnering wordt en geen actuele werkelijkheid meer is.

Hetgeen ik hier vertel, moet absoluut niet worden opgevat als 'klagen'. Ik heb een fantastische tijd gehad, echt mijn leven geleid hier. Het is dan altijd lastig om iets te verlaten, helemaal als je beseft dat je dit in Nieuw Zeeland niet meer op deze manier zult doen. Maar goed, het afsluiten van Nieuw Zeeland brengt met zich mee dat er een nieuw avontuur zal worden gestart. Tobias en ik zullen namelijk voor 5 dagen naar Sydney gaan, waarna we onszelf nog een poosje in Azië (Thailand, Laos, Cambodja, Vietnam) gaan vermaken. Ik ga bepaalde mensen die ik heb leren kennen in ieder geval wel missen.

Sinds mijn vlucht van Christchurch naar Wellington - met een wat onstuimige landing in Wellington door de harde wind - heb ik veel meegemaakt en veel mensen leren kennen tijdens mijn bustrip met Stray in mijn laatste 2,5 -3 weken in Nieuw Zeeland. Allereerst was er mijn 2-daags bezoek aan Wellington, waar ik buiten het lopen door de stad - Wellington is de hoofdstad van Nieuw Zeeland- op mijn tweede dag een erg leuke en informatieve dag heb beleefd. Ik ben namelijk eerst naar het museum geweest. Dit museum was vrij groot, informatief, interactief en nog gratis ook. Ik heb altijd wat moeite met het motivatie en concentratie bij het bezoeken van het museum, maar ik heb mezelf er toch toe kunnen zetten om veel te lezen en zien. In de middag had ik een Lord of the Rings movietour geboekt. Het eerste gedeelte van deze tour vond ik werkelijk prachtig. We hebben enkele filmlocaties bij Mount Victoria bezocht, waar we enkele scènes hebben 'nagedaan' op de foto. Er werd ons op de verschillende locaties eerst het stukje film van de betreffende locatie getoond, waarna wij de personages konden nadoen. Het was zo gaaf om de locaties te herkennen, al moet ik zeggen dat ze vrijwel onherkenbaar zijn als het je niet wordt verteld. Na dit heerlijke uur zijn we langs de filmstudio's van Peter Jackson in Wellington gereden. We mochten niet te dichtbij komen, omdat ze er momenteel bezig zijn met het produceren van een nieuwe film. Het gebouw was oud en niet boeiend, maar we kunnen in ieder geval zeggen dat we de studio hebben gezien. Als afsluiter zijn we naar de WETA CAVE geweest. In de Weta Cave worden alle costuums, wapens, beelden, decors en special effects gemaakt en gedaan. Tevens verzorgen zij de make-up en wat al dan niet meer. Best interessant om dit eens te zien, al hebben we van het produceren zelf weinig gezien. Er mochten helaas geen foto? worden gemaakt tijdens deze workshop tour, omdat er bepaalde dingen kunnen worden getoond, die nog niet publiekelijk openbaar zijn gemaakt.

In het hostel had ik voor de twee dagen een leuke kamergenoot, waar ik in de avond vaak een rond mee langs het water, in de stad of in het park ging lopen/zitten. Mijn dagen waren dan ook goed gevuld tijdens mijn bezoek aan Wellington.

Na 2 dagen in de hoofdstad van Nieuw Zeeland te hebben doorgebracht, stond de bus mij om 7 uur in de morgen op te wachten voor mijn trip richting het Tongariro National Park. De reden waarom backpackers/reizigers naar dit park gaan, is hoofdzakelijk vanwege het feit dat men hier de Tongariro Crossing kan doen. Bij deze crossing wandel je vlak langs 'Mount Doom' uit de Lord of the Rings film. Uiteraard is het ook hier weer zo, als je klimt... moet je ook dalen! Een pittige tocht, zo werd me verteld. De ervaring wees uit dat het inderdaad - de eerste 2/3 uur - een behoorlijke pittige tocht was. Maar ongekend, wat was het prachtig! De Tongariro Crossing is voor mij verreweg de mooiste en gaafste wandeltocht die ik in Nieuw Zeeland heb gedaan. Gedurende deze wandelroute was er tevens de mogelijkheid om Mount Doom zelf te beklimmen. Echter vanwege het feit dat dit aanzienlijk hogere transportkosten (shuttle bus) met zich meebracht, heb ik besloten dit niet te doen. De wandelroute op zich was al prachtig genoeg. Wel heb ik er een wandelroute van ruim een uur extra - het wandelen naar de Tongariro Summit - aan de oorspronkelijke wandeltocht toegevoegd. Vanaf dit punt had je een prachtig 360 graden uitzicht over de omgeving. Echt een dag om niet te vergeten!

De volgende morgen zou ik in - eerste instantie - voor een nachtje naar Hamilton vertrekken. Helaas bleken alle hostels en hotels vol te zitten. Nu is dit grotendeels aan mijn eigen laksigheid te danken, aangezien ik op de dag zelf pas begon met zoeken naar accommodatie. Dit in combinatie met het gegeven dat er blijkbaar een grote rugbymatch of een andere festiviteit in Hamilton was die dag, maakte dan ook dat alles bommetje vol zat. Dergelijke situaties vergen wat aanpassingsvermogen, maar juist dat maakt het allemaal leuker en spannender. Afijn, ik had besloten om dan maar een nachtje langer naar Raglan te gaan. Raglan staat bekend als zijnde een van de mooiste en beste surflocaties van Nieuw Zeeland. Omdat ik dit gegeven niet aan mezelf voorbij kon laten gaan, heb ik een surfles genomen. Na eerst wat theorie en oefeningen op het droge (binnen), mochten we hetgeen we zojuist geleerd hadden in de praktijk gaan brengen. Nu bleek ik in waterskiën best aardig te zijn. Surfen daarentegen was andere koek. Ik kan een aantal excuses bedenken (altijd al problemen met stabiliteit en balans, alles te snel willen doen, onderschatten etc.), maar het lukte me op 2/3 keer na gewoon niet erg aardig. Nu mag gezegd worden dat het praktijkgedeelte wel wat korter was dan gedacht, maar afijn. Het was onwijs grappig en gaaf om eens te surfen. Als ik de kans weer eens krijg, wil ik zeker proberen mezelf te verbeteren.

De volgende morgen vertrok de bus al vroeg richting Mourea, met een tussenstop bij de Waitomo Caves. Bij deze cave heb ik met een aantal 'Stray Bus vrienden' een bijzondere tocht door de grotten gemaakt. Tijdens deze tocht moesten we - gekleed in wetsuit en al - door smalle grotgangen kruipen en onszelf er soms doorheen wurgen, in een band door de grotten drijven, van rotsen springen en ga zo maar door. Het was vrij avontuurlijk en soms zelfs spannend. Wat het nog bijzonderder maakte, was het feit dat de grotten hier vol zitten met 'glowworms'. Klaarblijkelijk vind je glowworms alleen in Nieuw Zeeland en Australië. Het waren er bizar veel, prachtig! De tocht was vrij prijzig, maar het was het meer dan waard. Een leuke, stoere en gave ervaring!

Na deze tocht door de grotten, reden we door naar Mourea. In deze plek zouden we een culturele Maori avond bijwonen. Tevens zouden we op het traditionele Maori terrein de nacht spenderen. Voordat we het Maori terrein mochten betreden, werd ons uitgelegd dat we de ceremonie moesten doorstaan. Dit vrouwen moesten als eerste het terrein betreden waarna de mannen wat stoer de rij moesten sluiten. Mannen beschermen namelijk de vrouwen. Ook bij binnenkomst in het gebouw - waar je altijd je schoenen uit moet doen (!) - waren eerst de vrouwen welkom. De mannen moesten hier dan weer wel vooraan zitten. Bovendien mocht iedereen pas gaan zitten als iedereen bij een stoel stond. De vrouw is in de Maori cultuur belangrijker dan de man. Vrouwen moeten namelijk kinderen maken. Als er geen vrouwen meer zijn, worden er ook geen kinderen meer gemaakt. Als een man in de oorlog dood gaat, staan er weer andere mannen klaar om het gevecht over te nemen. Uhm, ik respecteerde deze gedachte maar ben het er niet helemaal mee eens. Als alle mannen dood gaan in de oorlog, hoe kunnen vrouwen dan zwanger worden?! Maargoed, dat terzijde. Ik kon me namelijk best vinden in het feit dat mannen de taak hebben om vrouwen te 'beschermen'. Na een toespraak in Maori en een afsluitend lied, waren we officieel 'toegetreden tot de familie'. Ik hoef de ceremonie op die locatie dan ook nooit meer te doen in m'n leven, ben altijd welkom! Na een lekker diner, werd ons een culturele avond voorgeschoteld. Het leukste voor de mannen was het feit dat ons de Haka - de Maori oorlogsdans, tevens bekend van de All Blacks - werd aangeleerd. Deze mochten we met z'n 3en aan de aanwezige dames presenteren. Het was een leerzame en gezellige avond, waar we tevens op een bijzondere manier in aanraking kwamen met de Maori cultuur en de Maori's zelf.

De volgende morgen stond er weer een nieuwe locatie op de planning. We zouden de korte rit naar Rotorua - de stad met de naar verhouding grootste Maori populatie van Nieuw Zeeland - maken. Zelf zou ik 3 dagen in deze stad blijven, omdat daarna met de bus naar de East Coast zou vetrekken. De eerste dag van mijn bezoek aan Rotorua heb ik een bezoek gebracht aan Hobbiton. Hobbiton is het enige overgebleven ECHTE decor qua filmlocaties van Lord of the Rings en The Hobbit. In Hobbiton zijn alle Hobbit huisjes en de gehele 'Shire' uit de zojuist genoemde films te vinden. Het begin van de eerste Lord of The Rings wordt veelal op deze locatie gefilmd. Echt onwijs leuk om te zien. Tevens was het zeer leerzaam, vooral omdat ze ook bepaalde geheimen en trucjes over het produceren van de films vertellen. Aangezien al de zojuist genoemde films al 20 keer of meer heb gezien, vond ik het meer dan de moeite waard deze locatie te bezoeken.

Mijn overige dagen in Rotorua, de stad die tevens bekend staat vanwege de 'stank' die er hangt door kokende modderpoelen, heb ik met wat Stray vrienden de tijd relaxed doorgebracht. We hebben wat van de stad gezien, zijn naar een park geweest, hebben wat rondgelopen en hebben met name de eerst avond flink genoten van wat drankjes. Het was erg gezellig, dat mag duidelijk zijn.

Zoals zojuist verteld, wachtte ik in Rotorua op mijn bus voor de East Coast. De East Trip zou 3 nachten duren. Voor mij betekende dit dat deze trip mijn laatste 'Stray Bus trip' zou zijn. De eerste stop aan de East Coast was in de plaats Gisborne. Gisborne staat bekend als de beste surfspot van Nieuw Zeeland. Tevens is het 'De eerste stad van de wereld die de zon ziet opkomen'. Nadat we aan het eind van de middag / begin van de avond aankwamen, was het voor ons zaak zo snel mogelijk voor eten te zorgen zodat we op tijd klaar zouden zijn voor de wijnproeverij. De Gisborne regio staat namelijk ook bekend om de vele wijngaarden. De 5 verschillende wijnen die we ingeschonken kregen waren erg lekker. Tevens heb ik wat geleerd over wijnproeven en wijnproductie, al was het drinken van een wijntje natuurlijk het belangrijkst. In de morgen was het zaak om vroeg op te staan om als eerste van de wereld de zon te zien opkomen. Prachtig, een zonsopkomst.

Na Gisborne stond een bezoek aan Tokomaru Bay op het programma. Ook in dit plaatsje ben ik vroeg opgestaan om de zonsopkomt te zien. Hij was deze dag eerlijk waar nog mooier dan de dag ervoor in Gisborne. Het vroeg opstaan was deze morgen bijzonder zwaar, omdat we ook pas midden in de nacht gingen slapen. Er was in deze nacht namelijk een 'Lunar Eclipse' ofwel 'Blood Moon' te zien. Ik had er in Paihia ooit al eens een gezien, welke voor mij mooier en duidelijker bleek te zijn dan deze in Tokomaru Bay. Verder hebben we in deze plaats genoten van een prachtig hostel, een lekkere groepsmaaltijd (bereid door onze chauffeur) en een mooi uitzicht.

Deze aspecten waren in het hostel in Te Kaha, de plaats waar we de volgende nacht zouden verblijven, wel anders. Het hostel was aanzienlijk minder en het lag afgelegen. Om de tijd te doden ben ik even lekker wezen snorkelen, waarna ik heb afgesloten in de hottub. Eerlijk is eerlijk, deze hottub stond op een prachtige locatie. Wat betreft staat deze hottub dan ook bovenaan in de Hottub top 10.

Na mijn trip langs de East Coast, zou ik voor 1 nacht terugkeren naar Rotorua. Dinsdag zou ik namelijk terugkeren naar Paihia, de plaats waar ik in het begin van mijn trip 3 maanden heb gewoond en gewerkt. Het voelde goed om terug te komen in Paihia. De Nieuw Zeeland Cirkel is voor mij nu rond. Mijn laatste dagen in Nieuw Zeeland heb ik dan ook besteed aan vissen, duiken/snorkelen, mosselen rapen met de kayak, afspreken met mijn Maori maat Michael en (veel) relaxen.

Nu ik terugben in Paihia, besef ik wel dat ik hier graag opnieuw 3 maanden zou willen wonen en werken. Helaas is dit enkel een droom, want de Nieuw Zeeland trip is nu echt over. Morgen (zaterdag) vliegen Tobias en ik naar Sydney. Een nieuw avontuur staat voor de deur.

In ieder geval ben ik blij dat ik de cirkel rond heb kunnen maken in Paihia, Bay of Islands, New Zealand.

In hoeverre ik in de mogelijkheid ga zijn om nieuwe blogs te plaatsen, is moeilijk te zeggen. In ieder geval hoop ik dat het jullie goed gaat. Ik zie jullie over een maandje of 3!

Bij deze kan ik zeggen: Nieuw Zeeland, Over en Uit!

Anco